Profesor Maria Benktzon mieszka w Sztokholmie. W 1969 roku rozpoczęła współpracę z firmą Ergonomidesign (obecnie Veryday). Nieco wcześniej w tym samym roku ukończyła studia w Krajowej Szkole Wyższej Sztuk Pięknych, Rzemiosła i Wzornictwa w Sztokholmie. Buntując się przeciwko kanonowi współczesnych jej tradycji wzorniczych przyjęła podejście inkluzyjne, stawiające użytkownika w centrum zainteresowania projektantów. Była typowym dzieckiem swoich czasów, walczącym o lepszy świat dla wszystkich. Wkrótce znalazła bratnią duszę – wspólnie ze Svenem-Erikiem Juhlinem rozpoczęli projektowanie naczyń kuchennych, sztućców i akcesoriów do higieny osobistej, zapewniające użytkownikom niezależność i możliwość zachowania poczucia godności. Do jej licznych projektów należą kule i laski, odzież dla osób niepełnosprawnych, dzbanek do kawy dla linii lotniczych SAS, aparat telefoniczny Doro dla seniorów, noże dla firmy Tupperware i robocze rękawice ochronne dla firmy Ejendals. Wszystkie przedmioty były projektowane w ścisłej współpracy z użytkownikami końcowymi, przy czym założeniem wiodącym była harmonizacja formy i funkcjonalności. W roku 2000 Maria otrzymała nagrodę „Wzornictwo dla XXI wieku” imienia Ronalda Mace’a; podczas konferencji Include w roku 2005 w Londynie przyznano jej nagrodę za całokształt twórczości.

Alison J. Clarke, wykładowczyni historii i teorii wzornictwa i dyrektor Fundacji imienia Victora Papanka przy Uniwersytecie Sztuk Stosowanych w Wiedniu. Przed obroną pracy doktorskiej z antropologii społecznej na University College London studiowała w Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych i w Victoria & Albert Museum w Londynie. Autorka publikacji Design Anthropology: Object Culture in the 21st Century („Antropologia wzornictwa: kultura obiektów w XXI wieku”) i Tupperware: The Promise of Plastic in 1950s America „Tupperware: obiecujący plastik w Ameryce lat pięćdziesiątych”). Na podstawie tej ostatniej pozycji nakręcono film dokumentalny. Jej książki dotyczą rozważań na temat historii, polityki i relacji społecznych w kulturze materialnej. Na stałe współpracuje ze środkami masowego przekazu – współtworzy obsypany nagrodami serial BBC The Genius of Design („Geniusze projektowania”); w chwili obecnej kończy pracę nad monografią Designer for the Real World: Victor Papanek and 1970s Design Activism („Projektant świata prawdziwego: Victor Papanek i aktywizm wzornictwa lat siedemdziesiątych”), która zostanie wydana przez MIT Press.

Lars Dencik jest profesorem psychologii społecznej. Mieszka w Sztokholmie. Zawodowo związany z duńskim Uniwersytetem Roskilde. W badaniach zajmuje się wpływem społecznych procesów modernizacyjnych na codzienne życie społeczne: bada proces tworzenia i przekształcania tożsamości i relacji kulturowych. Do jego najnowszych publikacji należą Into The Era Of Shifts: How Everything gets Designed in an Increasingly Non-designed World („W epoce zmian: jak projektujemy w świecie coraz mniej zaprojektowanym”, Arvinius, 2005); Homo Zappiens – a European-Jewish Way of Life in the Era of Globalisation („Homo Zappiens – europejsko-żydowski sposób na życie w erze globalizacji”, Berghahn Books 2006); Neo-Tribalism: Exploring the Populist Backlash to a Cosmopolitan Europe („Neoplemienność: rozważania o populistycznym sprzeciwie wobec kosmopolitycznej Europy”, Nova Science Publishers 2012); The Dialectics of Diaspora in Contemporary Modernity („Dialektyka diaspory we współczesnej nowoczesności”, BRILL, 2014).

Krystyna Iglicka-Okólska, ekonomistka i demograf społeczny, profesor zwyczajny, rektor i wykładowczyni Uczelni Łazarskiego. Ekspertka polskiego rządu w obszarze polityki migracyjnej. Stypendystka Fulbrighta na Wydziale Socjologii (Uniwersytetu Stanu Pensylwania) w latach 1999-2000. Stypendystka Polskiej Fundacji na Rzecz Nauki, Akademii Brytyjskiej i Biura Spraw Zagranicznych oraz Wspólnoty na Uniwersytecie Londyńskim w latach 1996-1999. Stypendystka Fundacji Dekaban na Uniwersytecie w Glasgow w roku 1996. W latach 2002-2003 zastępca dyrektora Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Wykładowczyni szeregu polskich uczelni jak również University College London (Wielka Brytania), Uniwersytetu w Glasgow (Wielka Brytania) i Uniwersytetu w Birmingham (Wielka Brytania). Konsultantka i ekspertka licznych organizacji międzynarodowych, w tym Komisji Europejskiej, Międzynarodowej Organizacji na rzecz Migracji, OECD, a także polskich instytucji ministerialnych. Autorka wystąpień na ponad 80 międzynarodowych seminariach i konferencjach akademickich. Autorka wystąpień wprowadzających, moderator merytoryczny i organizatorka sesji specjalistycznych w obszarze międzynarodowej migracji. Wśród prac jej autorstwa znajduje się 10 podręczników akademickich, prawie 70 opracowań/ artykułów w periodykach akademickich (publikowanych głównie w Stanach Zjednoczonych, w Wielkiej Brytanii i w Polsce) oraz szereg ekspertyz, raportów i analiz na temat polityk i/lub strategii.

Guy Julier, wykładowca kultury wzornictwa na Uniwersytecie w Brighton i główny specjalista ds. badań nad współczesnym designem w londyńskim Victoria & Albert Museum. W przeszłości był wykładowcą wzornictwa na Leeds Metropolitan University, gdzie również przewodził DesignLeeds, jednostce badawczo-konsultacyjnej specjalizującej się we wzornictwie zgodnym z założeniami społeczno-środowiskowymi. Pracował także jako wykładowca gościnnie na takich uczelniach, jak Uniwersytet Południowej Danii, Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Glasgow i nowozelandzki Uniwersytet Otago in New Zealand. Do publikacji profesora Juliera należą New Spanish Design, The Dictionary of Design since 1900 („Nowe wzornictwo hiszpańskie – leksykon wzornictwa od 1900 roku”) i The Culture of Design („Kultura wzornictwa”), której trzecie wydanie poprawione ukazało się w 2013 roku. W chwili obecnej pisze książkę na temat wzornictwa w kontekście ekonomicznym. Zajmuje się badaniami z pogranicza wzornictwa i nauk społecznych – przyczynił się do rozwoju kultury wzornictwa jako dziedziny nauki. Rozpoczął współpracę z naukowcami i projektantami na rzecz rozwoju praktyk badawczych we wzornictwie społecznym.

Mirosława Marody, profesor dr hab. w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie kieruje Zakładem Psychologii Społecznej, kierownik Centrum Studiów Politycznych w Międzywydziałowym Instytucie Studiów Społecznych UW, członek-korespondent oraz wiceprezes Polskiej Akademii Nauk. Autorka i współautorka wielu badań i analiz podejmujących problematykę działań społeczeństwa polskiego. Pod jej redakcją ukazały się takie książki jak m.in. Co nam zostało z tych lat… Społeczeństwo polskie na progu zmiany systemowej (1991), Oswajanie rzeczywistości. Między realnym socjalizmem a realną demokracją (1996), Między rynkiem a etatem. Społeczne negocjowanie polskiej rzeczywistości (2000), Polacy wśród Europejczyków. Wartości społeczeństwa polskiego na tle innych krajów europejskich (2003), Wymiary życia społecznego. Polska na przełomie XX i XXI wieku. (2007). Autorka  Przemian więzi społecznych (2004), książki napisanej wraz z Anną Gizą-Poleszczuk. Od kilku lat zajmuje się zagadnieniami przemian współczesnego społeczeństwa. W 2014 roku wydała książkę Jednostka po nowoczesności, podsumowującą owe przemiany z perspektywy socjologicznej.

Paweł Pokutycki, projektant interakcji i wykładowca na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (KABK) w Hadze. W 2005 zainicjował działalność eksperymentalnej i multidyscyplinarnej platformy RFID Lab, zwanej później AR+RFID Lab, zajmującej się badaniem zastosowań technologii Augmented Reality (AR) i Radio Frequency Identification (RFID) w obszarze sztuki i projektowania. Jest głównym członkiem Alternative Learning Tank (ALT), nomadycznej szkoły i organizacji zajmującej się tworzeniem i implementacją programów nauczania dot. progresywnych i radykalnych dziedzin wiedzy zwykle pomijanych przez instytucje edukacyjne. Jego ostatnie projekty skupiają się nad badaniem relacji pomiędzy teorią nowych mediów, politologią, socjologią i kulturoznawstwem poprzez rozwój koncepcji i prototypowanie mediów interaktywnych. Jest wyznawcą metodologii projektowania opartej na własnej, osobliwej teorii czarnej skrzynki zaprezentowanej m.in. na TEDx w 2012 roku.

http://tedxtalks.ted.com/video/Exploring-the-Black-Box-Pawel-P

Zoë Ryan, kuratorka i pisarka brytyjska. Jest kierownikiem katedry imienia Johna H. Bryana i kuratorem architektury i wzornictwa w Instytucie Sztuki w Chicago. Zoë jest autorką i redaktorem licznych publikacji, w tym Building with Water: Designs, Concepts, Visions („Budując z wody: projekty, koncepcje, wizje”, Birkhauser Press, 2010). Jest często zapraszana do współpracy jako jurorka i krytyk. Wykłady opisujące jej działalność prowadzi na całym świecie. Była członkiem komitetu doradczego lizbońskiego Experimenta Design Biennial oraz kuratorskiego komitetu doradczego Pawilonu Amerykańskiego podczas Biennale w Wenecji w 2012 roku. W roku 2013 była przewodniczącą Jury Krajowych Nagród w Dziedzinie Projektowania w nowojorskim Cooper Hewitt National Design Museum, oraz członkiem jury Stypendiów Wheelwrighta w Wyższej Szkole Wzornictwa Uniwersytetu Harvarda. Jesienią 2012 Zoë znalazła się na liście pięćdziesięciu najbardziej wpływowych osób przyszłości projektowania według magazynu Fast Company. Zoë jest adiunktem w Wyższej Szkole Sztuki i Wzornictwa Uniwersytetu Illinois w Chicago i wykładowcą na wydziale historii sztuki Wyższej Szkoły Instytutu Sztuki, gdzie prowadzi seminaria z zakresu krytycznych kwestii we wzornictwie dla studentów studiów magisterskich.

Gianni Vattimo, filozof, należy do czołówki europejskich myślicieli przełomu XX i XXI wieku. Od 1982 profesor filozofii teoretycznej na Università degli Studi di Torino. Jako visiting professor wykładał w Stanach Zjednoczonych (Yale, Los Angeles, New York). Od połowy lat 70. bierze udział w licznych konferencjach naukowych, jest członkiem rad wydawniczych wielu czasopism naukowych, był redaktorem naczelnym „Rivista di estetica”, jako felietonista stale współpracuje z prasą: La Stampa, L’Espresso, Il Manifesto, L’Unità, El Pais, Clarin. W latach 1999 – 2003, 2009 – 2013 zasiadał w Parlamencie Europejskim. Do jego najważniejszych prac należą: La fine della modernità. Nichilismo ed ermeneutica nella cultura postmoderna (1985) („Koniec nowoczesności”, tłum. M. Surma- Gawłowska, Kraków 2006), La società trasparente (1989) („Społeczeństwo Przejrzyste”, tłum. M. Pachciarek, Wrocław 2006), Oltre l’interpretazione. Il significato dell’ermeneutica per la filosofia  (1994), Credere di credere (1996), La religione (1996) (praca zbiorowa, „Religia”, tłum. zbiorowe, Warszawa 1999), Vocazione e responsabilità del filosofo (2000), Tecnica ed esistenza. Una mappa filosofica del Novecento (2002), Nichilismo ed emancipazione. Etica, politica, diritto (2003), Non essere Dio. Autobiografia a quattro mani (2006) („Nie być Bogiem. Autobiografia na cztery ręce”, tłum. K. Kasia, Warszawa 2011), Ecce Comu. Come si ri-diventa ciò che si era (2007).

Susan Yelavich, adiunkt, dyrektor programu studiów magisterskich (wzornictwo i projektowanie)  na wydziale historii i teorii sztuki w Parsons The New School for Design. Była także wykładowcą mediolańskiej Nuova Accademia di Belle Arti we Włoszech, a także Instytutu Demokracji i Różnorodności Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu. W prowadzonych obecnie badaniach zajmuje się powiązaniami między wzornictwem i literaturą, a także między materiałami i architekturą. Yelavich jest autorką licznych artykułów i książek, w tym Design as Future-Making („Projektowanie jako kreowanie przyszłości”, 2014), Contemporary World Interiors („Współczesne wnętrza na świecie”,2007), Pentagram/Profile (2004), Inside Design Now („Współczesne wnętrze wzornictwa”, 2003), Design for Life („Wzornictwo na całe życie”, 1997), oraz The Edge of the Millennium: An International Critique of Architecture, Urban Planning, Product and Communication Design („Na krawędzi tysiąclecia: międzynarodowe ujęcie krytyczne architektury, planowania przestrzennego, produktu i komunikacji we wzornictwie”, 1993). Była członkiem Akademii Amerykańskiej w Rzymie (2003-2004), a także wicedyrektorem programów publicznych w nowojorskim Narodowym Muzeum Wzornictwa imienia Coopera Hewitta.

Daniel Zieliński, wykładowca w stopniu adiunkta i projektant. Wydział Wzornictwa Przemysłowego na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych ukończył w 1997, gdzie po studiach podjął pracę. Doktorat obronił na macierzystej uczelni w 2011 roku. Pracuje jako freelancer projektując głównie urządzenia elektroniczne, oraz obmyśla i realizuje obiekty studyjne z pogranicza dizajnu i sztuki. Wraz z Marią Górską projektował wystawy m.in. dla Muzeum Narodowego w Warszawie i warszawskiej Zachęty.

Alek Tarkowski, doktor socjologii, dyrektor Centrum Cyfrowego Projekt: Polska, organizacji przełączającej społeczeństwo na cyfrowe. Założyciel i koordynator projektu Creative Commons Polska, członek Rady Cyfryzacji przy Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji, wice-przewodniczący Koalicji Otwartej Edukacji. W latach 2008-2011 członek Zespołu Doradców Strategicznych przy Prezesie Rady Ministrów, odpowiedzialny za kwestie dotyczące społeczeństwa cyfrowego. Współautor raportu “Polska 2030″. Współtwórca projektu “Kultura 2.0″, poświęconego przemianom kultury pod wpływem mediów cyfrowych. Interesuje się socjologią mediów i technologii cyfrowych; społecznymi i  kulturowymi skutkami ich funkcjonowania w społeczeństwie, oraz otwartymi modelami produkcji wiedzy i kultury. Specjalizuje się w kwestiach dotyczących otwartych modeli produkcji i dystrybucji treści, w szczególności otwartości zasobów publicznych.